امروزه « سین » یکی از زیباترین مجموعه، از نمادهایی است که همیشه همه مردم از روزگاران باستان تا کنون با آن آشنا بوده اند. این شناخت که هم اکنون در آغاز سال نو و در سفره های هفت سین کاملا نمایان و قابل لمس است، دارای نشانه ها و مفاهیم ویژه ای است که پرداختن به آن خالی از لطف نیست.

سبزه: نماد برکت و فراوانی دانه کاشته شده در سال نو است، که رویش آن در نزد مردم به فال نیک گرفته می شود و رنگ سبز آن نمادی از رنگ ملی و مذهبی ایرانیان است.

سیب: نمادی از باروری، زایش و زندگی است.

سنجد: با بوی خوش، برگ و شکوفه درخت آن، نمادی از تولد و زایندگی.

سمنو: نماد زایش و بارورشدن گیاهان است.

سرکه و سماق: نشانه هایی از مزه و چاشنی زندگی اند.

سکه: نمادی برای برکت در زندگی.

البته به غیر از این هفت سین، چیزهای دیگری هم بر سر این سفره گذاشته می شود که هر کدام در جای خود معنی و مفهوم خاصی دارد. قرآن که کتاب آسمانی است، آب و ماهی نشانه حیات و برکت.

تخم مرغ های رنگین: نشانه زایش و آفرینش، شمع و آیینه نماد نور و روشنایی.

شیرینی: نمادی از شادی و شادکامی که همه این ها زیبایی خاصی به سفره هفت سین می بخشند. هر چند ممکن است با توجه به سلیقه و نوع فرهنگ افراد، چیزهای دیگری مانند نان، اسپند، گل سنبل، نقل و گلاب هم در سفره هفت سین گذاشته می شود، که آنها هم با توجه به فرهنگ بومی و محلی مردم در نقاط مختلف، معانی خاصی دارند.